- Czy pracodawca musi wystawić świadectwo pracy w szczególnych warunkach dla każdego pracownika, który w takich warunkach pracował, czy robi to tylko na wniosek zainteresowanego? – pyta czytelnik. W myśl art. 116 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.; dalej: ustawa emerytalna) postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w rozporządzeniu ministra do spraw zabezpieczenia społecznego. Zgodnie z art. 125 ustawy emerytalnej pracodawcy obowiązani są do: 1) współdziałania z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania świadczenia oraz 2) wydawania pracownikowi lub organowi rentowemu zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości. Odrębny papier Artykuł 125a ust. 2 ustawy emerytalnej nakłada na płatnika wymóg wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz na kolei. Może to zrobić w: - świadectwie pracy lub - świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Pracodawca wystawia więc świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub zamieszcza informację o wykonywaniu takiej pracy w świadectwie pracy na wniosek zainteresowanego. W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DzU nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej: rozporządzenie) okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach. Wystawia je według wzoru będącego załącznikiem do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Ubiegający się o przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach musi przedstawić dokumenty potwierdzające wykonywanie takiej pracy. Podstawowe to świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Jego wzór stanowi załącznik do wykazów stanowisk, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, ustalonych przez ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z ministrem pracy i polityki społecznej. Dodatkowa informacja Wykonywanie pracy w takich warunkach potwierdza też świadectwo pracy z odpowiednim wpisem. Wskazuje na to § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.; dalej: rozporządzenie o świadectwie). W świadectwie pracy, oprócz informacji określonych w art. 97 § 2 kodeksu pracy, zamieszcza się te niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, dotyczące okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub charakterze. Świadectwo pracy według wzoru określonego w pkt 4 ppkt 8 rozporządzenia o świadectwie zawiera następujący wpis: „8) wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ ................................................................................................................ ............................................................................................................................................................................ (okresy wykonywania pracy oraz jej rodzaj i zajmowane stanowiska)". Gdy w dokumencie o przebiegu zatrudnienia wykazano okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, ale nie ma w nim szczegółowych danych, o których mowa wyżej, ZUS przeprowadza postępowanie wyjaśniające. Szef odmawia Co jednak zrobić, gdy pracodawca nie chce wydać świadectwa pracy w szczególnych warunkach? Wtedy z wnioskiem o świadczenie emerytalne ubezpieczony może złożyć dokumentację potwierdzającą prowadzenie z pracodawcą korespondencji w sprawie tego, że nie wystawia on świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Prawdopodobnie ZUS wystąpi wówczas do płatnika składek z żądaniem wystawienia dokumentów (zaświadczeń), aby udowodnić okresy pracy w szczególnych warunkach lub charakterze. Zgodnie bowiem z art. 125a ustawy emerytalnej płatnik składek musi, na żądanie organu rentowego, wystawić: - dokumenty (zaświadczenia) w celu udowodnienia okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, oraz okresów nieskładkowych, o których mowa w art. 7 pkt 1, z uwzględnieniem ust. 2 i 5 oraz - dokumenty (zaświadczenia) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz okresów pracy na kolei. Pracodawca może jednak nie wystawić świadectwa pracy w szczególnych warunkach, gdyż przepis ten nie określa żadnych sankcji dla niego, gdy nie wykona żądania ZUS. Kiedy bez zaświadczeń Pracodawca nie musi wystawiać świadectwa potwierdzającego okresy wykonywania prac w szczególnych warunkach lub charakterze wymienionych w tzw. nowych wykazach prac, które zostały przebyte po 31 grudnia 2008 r. Dane dotyczące takiego zatrudnienia ZUS ewidencjonuje na indywidualnych kontach ubezpieczonych na podstawie informacji corocznie podawanych przez pracodawcę. Chodzi o formularz ZUS ZSWA, który pracodawcy muszą przekazywać za wszystkich pracowników, za których opłacają składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Pierwszego zgłoszenia danych na druku ZUS ZSWA pracodawcy musieli dokonać do 31 marca 2011 r. za 2010 r. Kolejnych zgłoszeń na ZUS ZSWA płatnicy składek dokonują do 31 marca każdego następnego roku kalendarzowego. W zgłoszeniach tych podają dane o zatrudnieniu pracowników przy pracach w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymienionych w załącznikach do ustawy pomostowej, w całym poprzednim roku kalendarzowym.

Kierowca autobusu szkolnego PRAWO PRACY - SAS 3 / 2012. PYTANIE WÓJTA GMINY: Czy praca na stanowisku kierowcy autobusu szkolnego (gimbusa) w pełnym wymiarze czasu pracy jest pracą wykonywaną w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r.

Czy zeznania świadków mogą stanowić dowód na świadczenie pracy w szczególnych warunkach? Co zrobić w przypadku, gdy ZUS takie zeznania kwestionuje? Przypadek dotyczy kierowcy ciężarowego powyżej 3,5 tony, który świadectwa pracy posiada, ale nie ma zaświadczenia o szczególnych warunkach, te zaświadczenia właśnie stanowią zeznania świadków. Zgodnie z §2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy stwierdza zakład pracy - na podstawie posiadanej dokumentacji - na świadectwie pracy pracownika. Okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach muszą być dokładnie wskazane w świadectwie pracy. Pracodawca w świadectwie pracy powinien podać okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jej rodzaj i stanowisko pracy, oraz powinien wskazać szczegółowo odpowiednie rozporządzenie, wykaz i pozycję danego typu pracy. Nazwa stanowiska pracy w szczególnych warunkach, na jakim był zatrudniony pracownik wskazana na świadectwie pracy musi odpowiadać nazwie wymienionej w wykazie prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Nazwa ta musi być identyczna, nie może być podobna czy niepełna. Pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienioną w wykazie prac A nabywa prawo do emerytury jeżeli spełnia łącznie warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet, 60 dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach oraz udowodni okres składkowy. Kierowca pojazdu ciężarowego powyżej 3,5 tony figuruje w wykazie A w Dziale VIII prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku w sprawie o przyznanie świadczeń uregulowane jest Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe. Postępowanie zostaje wszczęte na wniosek uprawnionego (chyba że przepisy przewidują wszczęcie postępowania z urzędu). Zainteresowany powinien złożyć wniosek na piśmie lub do protokołu w organie rentowym, obecne przepisy przewidują również możliwość zgłoszenia wniosku drogą elektroniczną, za pośrednictwem Elektronicznego Urzędu należy, iż w postępowaniu administracyjnym przed organem rentowym - na podstawie §21 ust. 4 rozporządzenia z dnia r. - jedynym dopuszczalnym środkiem dowodowym potwierdzającym zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest zaświadczenie wydane przez pracodawcę ubezpieczonego, a więc dowód z dokumentu. ( fakt ten potwierdza wyrok Sądu Apleacyjnego w Gdańsku z dnia roku sygn. akt IIIAUa 1172/2011). Dopuszczalnym środkiem dowodowym są również kopie dokumentów, które potwierdzają okresy pracy w szczególnych warunkach, sporządzone przez archiwa na podstawie posiadanej przez nie pracowniczej dokumentacji osobowej (dotyczy urzędów państwowych). Podkreślić należy, iż na potwierdzenie okresów pracy w szczególnych warunkach w postępowaniu przed organem rentowym w żadnym przypadku nie można przedłożyć zeznań świadków. Nawet jeżeli zeznania świadków miałyby potwierdzić z dużym prawdopodobieństwem okresy pracy w szczególnych warunkach danego pracownika, to i tak organ nie dopuści takiego dowodu w ramach prowadzonego w sytuacji, w której organ wyda decyzję odmowną i nie zaliczy okresu zatrudnienia jako okresu pracy w szczególnych warunkach, zainteresowany ma prawo odwołać się od decyzji do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania - w terminie miesiąca od doręczenia mu decyzji organu. Ubezpieczony powinien wnieść powództwo o ustalenie, czy praca świadczona w danych okresach czasu była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach. Dopiero w postępowaniu przed sądem ubezpieczony może wykazywać okresy zatrudnienia wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego czyli przede wszystkim: przesłuchaniem strony, zeznaniami świadków, wszelkimi dokumentami prywatnymi, kadrowo-płacowymi. Powyższe potwierdza i dopuszcza Sąd Najwyższy w uchwale z dnia r. ( III UZP 5/85). Powołani świadkowie powinni zaświadczyć, jaką pracę świadczył ubezpieczony,w jakich warunkach, w jakim wymiarze czasu, czy w trakcie jej wykonywania osoba ta podlegała ubezpieczeniu. Zazwyczaj najkorzystniej jest powołać na świadka współpracownika z danego okresu świadczenia pracy, który będzie posiadał wiedzę w tym zakresie. Jeżeli sąd w wyroku stwierdzi, iż praca rzeczywiście była wykonywana w szczególnych warunkach - organ zaliczy ten okres jako pracę w szczególnych Stawicka Kancelaria Prawna ARKANAOceń jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.

tym pracownikom, którzy osiągnęli co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art.32 ust.1 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ale nie nabyli prawa do emerytury pomostowej z powodu nieuznania ich pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze

Jakie dokumenty powinien otrzymać kierowca przy podpisywaniu umowy o pracę?Zatrudniasz kierowcę i podpisujesz z nim umowę o pracę. Czy wiesz, jakie jeszcze dokumenty powinien podpisać kierowca przez ciebie zatrudniony?Umowa o prace a miejsce pracy kierowcyMoże zacznijmy o samej umowy o pracę, która różni się od zwykłej umowy. Różnica jest wynikiem ustawy o czasie pracy kierowców, którą trzeba wziąć pod uwagę przy zatrudnianiu kierowcy. W tym przypadku ważny jest sposób określenia miejsca pracy, gdyż dla kierowcy istotny będzie obszar, na którym będzie pracował, a nie będzie to przecież siedziba pracodawcy. Zatem należy dookreślić „obszar Unii Europejskiej”, „obszar Europy”, może to by obszar województwa, itp. Oczywiście ważne jest zapoznanie pracownika z regulaminem pracy i wysłanie na szkolenie bhp w trakcie godzin pracy. Istotne jest również podpisanie przez kierowcę oświadczenia mówiącego o tym, że jest on świadomy ryzyka związanego z wykonywanymi przez niego zatrudnieniaJakie jeszcze dokumenty należy przedstawić zatrudnianemu pracownikowi?Otóż w ciągu siedmiu dni od podpisania umowy o pracę należy przekazać pracownikowi dokument informujący go o warunkach zatrudnienia (art. 29 par. 3 kodeksu pracy). Ten dokument będzie mówił o normach czasu pracy. Pamiętaj, że czas pracy to 8 godzin w czasie doby, nie więcej niż 40 godzin w ciągu tygodnia. Nie jest to informacja o czasie jazdy, co jest często popełnianym błędem przez o czasie pracyDlatego też dodatkowym dokumentem, jaki powinien otrzymać od swojego pracodawcy kierowca jest informacja o czasie pracy. To już dokument powstający zgodnie z indywidualnymi ustaleniami z kierowcą i pełnionymi obowiązkami. Treść tego dokumentu jest zależna przede wszystkim od rodzaju pojazdu, jakim kierowca będzie jest to pojazdów do 3,5 tony, wystarczy jedynie ograniczyć się do zasad wynikających z ustawy oraz zawierać wyjaśnienie pojęć takich, jak czas pracy, dyżur, przerwa i jej natomiast kierowca będzie wykonywał swoje obowiązki służbowe pojazdem o dmc powyżej 3,5 tony, wówczas należy w dodatkowym dokumencie zapisać wszelkie normy dotyczące czasu pracy kierowców , a zawarte w rozporządzeniu 561/2006 Parlamentu Europejskiego. W tym przypadku określamy dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu, przerwy w jeździe. Powinna być również zawarta informacja dotycząca długości odpoczynku dziennego i zatrudnionego pracownikaKolejnym dokumentem, który powinien znaleźć się w aktach osobowych kierowcy jest oświadczenie zatrudnionego pracownika o dodatkowym zatrudnieniu. Nawet jeśli kierowca nie jest nigdzie zatrudniony, nie wykonuje żadnych innych obowiązków zawodowych wobec innych podmiotów, to oświadczenie o odpowiedniej treści powinien złożyć w formie pisemnej. Oczywiście takie oświadczenie jest niezbędne przy określaniu czasu pracy kierowcy i ma zapobiegać przekraczaniu wyznaczonych przez ustawę trzy dokumenty: informacja o warunkach zatrudnienia, o czasie pracy oraz oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu powinny znaleźć się w aktach osobowych zatrudnionego kierowcy. Oczywiście nie są to wszystkie niezbędne dokumenty, bo należy pamiętać jeszcze o udokumentowaniu kwalifikacji kierowcy, przebytych przez niego szkoleń i wynikach obowiązkowych badań. Tak sporządzone teczki osobowe pracowników z pewnością nie będą zmartwieniem pracodawcy w przypadku kontroli Państwowej Inspekcji Pracy.

Obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego a prawo do wcześniejszej emerytury - uchwała SN. Kierowca samochodu ciężarowego, który ubocznie wykonywał czynności konwojenta, ładowacza lub

Czy kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, który wykonywał służbowo także czynności konwojenta, ładowacza lub spedytora w odniesieniu do przewożonych towarów, ma prawo do wcześniejszej emerytury? Tak! W takim przypadku wcześniejsza emerytura dla kierowcy pojazdu ciężarowego jest możliwa. Taki wniosek wynika z uchwały Sądu Najwyższego podjętej w dniu 31 stycznia 2018r. (sygn. akt III UZP 8/17). Wcześniejsza emerytura dla kierowcy za pracę w szczególnych warunkach Jeśli pracownik, będący kierowcą samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, wykaże 25 lat stażu wypracowanego przed dniem 1 stycznia 1999 r., w tym 15 lat pracy w warunkach szczególnych jako kierowca, to może starać się o przejście na wcześniejszą emeryturę. Zgodnie bowiem z przepisem art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Wykaz tego rodzaju prac zawiera rozporządzenie Rady Ministrów z dnia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W wykazie A stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia w dziale VIII pozycja 2 znajduje się praca kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Czym jest „praca kierowcy”? Jednakże nie sprecyzowano co właściwie oznacza „praca kierowców”, w związku z czym w praktyczne Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jak i orzecznictwie sądów powszechnych istniały rozbieżności w kwestii tego, czy do pracy kierowcy wlicza się tylko czynności związane z prowadzeniem pojazdu czy również czynności załadunkowe i wyładunkowe, czynności spedycji lub konwojowania. Powyższe rozbieżności wynikały również ze skrajnie odmiennych dotychczas orzeczeń Sądu Najwyższego. Na przykład w wyroku z dnia 28 sierpnia 2014r. (sygn. akt II UK 537/13) Sąd Najwyższy stwierdził bowiem, że czynności konwojowania nie są czynnościami integralnie związanymi z pracą kierowcy samochodu ciężarowego, dlatego praca kierowcy samochodu ciężarowego wykonywana łącznie z takimi czynnościami nie jest pracą w warunkach szczególnych wykonywaną w pełnym wymiarze. Wcześniejsza emerytura dla kierowcy także za załadunek i rozładunek? Z kolei w wyroku z dnia 31 sierpnia 2017r. (sygn. akt III UK 188/16) Sąd Najwyższy uznał, że do czasu pracy – w warunkach szczególnych – kierowcy samochodu ciężarowego wlicza się czynności związane z załadunkiem i rozładunkiem tego samochodu. Istotną wskazówką interpretacyjną był w tym zakresie przepis art. 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o czasie pracy kierowców – stanowi on bowiem, że czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, w szczególności: prowadzenie pojazdu; załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem; nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym; czynności spedycyjne; obsługę codzienną pojazdów i przyczep; inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy; niezbędne formalności administracyjne; utrzymanie pojazdu w czystości. Ponadto ww. przepis stanowi, że czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu. Praca kierowcy pracą w szczególnych warunkach Powyższe wątpliwości dotyczące zakresu „pracy kierowcy” zostały rozwiane uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego podjętej w dniu 31 stycznia 2018r. (sygn. akt III UZP 8/17), w której Sąd Najwyższy stwierdził, że praca w transporcie kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony, który ubocznie wykonywał czynności konwojenta, ładowacza lub spedytora w odniesieniu do przewożonych towarów, jest pracą w szczególnych warunkach. Wcześniejsza emerytura dla kierowcy za prace wykonywane ubocznie Sąd Najwyższy wyraźnie zaznaczył przy tym, że wykonywanie przez kierowcę samochodu ciężarowego czynności ładowacza, spedytora lub konwojenta jest dopuszczalne na użytek spełnienia przesłanek do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym, ale tylko gdy czynności te były wykonywane ubocznie. Aby warunek ten był spełniony, wymienione czynności powinny być wykonywane w ramach dobowego czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego tylko w związku z realizowanym przez tego kierowcę przewozem drogowym, a zatem w odniesieniu do towarów przewożonych kierowanym przez niego pojazdem. Ponadto czynności takie powinny być wykonywane sporadycznie i okazjonalnie na podstawie konkretnych poleceń pracodawcy albo krótkotrwale, marginalnie w ciągu doby pracowniczej. Podsumowując, chodzi o to, aby wskazane powyżej czynności dodatkowe kierowcy stanowiły jedynie niewielką część wykonywanych przez niego obowiązków i związane były z przewożonym przez niego towarem. Tylko w takim przypadku pracę kierowcy będzie można w całości traktować jako wykonywaną w szczególnych warunkach, w pełnym wymiarze godzin. Powyższa uchwała jest korzystna dla kierowców, a zważywszy że została ona podjęta przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, to obecnie nawet jeśli nie będzie się na niej opierał ZUS, to z pewnością będą to czyniły sądy powszechne rozpoznające ewentualne odwołania pracowników od decyzji ZUS. Radca prawny Nina Wolska Kancelaria Prawna Proximo Opole Wcześniejsza emerytura również dla kierowcy samochodu ciężarowegoOcena: (głosy: 34)

Reklama. - ogólny staż pracy był krótszy niż 20 lat dla kobiet lub 25 lat dla mężczyzn. Jeżeli ZUS odmówi prawa do wcześniejszej emerytury, a pracownik rzeczywiście pracował w

W pracy wielokrotnie spotykam się z problemem uzyskania prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym za pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze dla osób urodzonych po Ściślej chodzi o możliwość realizowania prawa do emerytury na starych zasadach na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ustawa). Nierzadko bowiem ubezpieczonym ubiegającym się o to świadczenie ZUS odmawia przyznania do niego prawa. Skąd się to bierze i czy mimo odmowy Zakładu można skutecznie uzyskać prawo do takiej emerytury? Odpowiadając na pierwsze pytanie sięgnąć należy przede wszystkim do dawno już wydanych aktów prawnych, które regulują takie kwestie jak wiek emerytalny, staż pracy ogólny i w warunkach szczególnych oraz rodzaj stanowisk pracy, których zajmowanie uznane zostało za pracę w szczególnych warunkach. Mam tutaj na myśli m. in. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz na jego podstawie wydane zarządzenia właściwych ministrów określające stanowiska pracy charakteryzujące się szczególną szkodliwością. Ponadto zwrócić należy uwagę na art. 184 (wspomniany na wstępie) i 32 ustawy, w których ustawodawca także wymienił niezbędne przesłanki warunkujące przyznanie prawa do emerytury. Ogólnie więc za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Wyszczególnienie tych prac, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, zawierają wykazy A i B. Oba wykazy stanowią załączniki do wyżej wymienionego rozporządzenia. Przy czym od rodzaju pracy odróżnić jeszcze trzeba rodzaje stanowisk pracy, których jest znacznie więcej niż rodzajów pracy. Dla przykładu: praca w górnictwie wykonywana pod ziemią jest rodzajem pracy, a praca górnika będzie w niej stanowiskiem pracy. Taki szczegółowy katalog stanowisk pracy zawierają odrębne zarządzenia wydane przez właściwych ministrów. W między czasie wydano ich kilkanaście, z których obecnie obowiązuje już kilka. Wykonywana praca, czy też ściślej – rodzaj objętego stanowiska – powinna znaleźć wyraz w świadectwie pracy. Ale idźmy po kolei 🙂 Bowiem w dalszej kolejności istotne jest, aby praca w szczególnych warunkach była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Co oznacza, że pracownik nie mógł mieć powierzonych innych obowiązków jak tylko te, które dotyczą pracy w szczególnych warunkach. Tak więc nawet incydentalne powierzenie innych obowiązków, niezwiązanych z pracą w warunkach szczególnych, może zostać zakwestionowane przez ZUS, przez co tego okresu nie zaliczy do stażu w szczególnych warunkach. Dalej aby ZUS uznał, że pracownik wykonywał pracę w warunkach szczególnych i to stale w pełnym wymiarze czasu pracy, konieczne jest legitymowanie się “szczególnym” świadectwem pracy – tzw. świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Powinien je wystawić zakład pracy według ustalonego wzoru na podstawie posiadanej dokumentacji. Tyle w skrócie o pracy w warunkach szczególnych. Oprócz tego, aby prawo do tytułowej emerytury uzyskać, praca w warunkach szczególnych i w sposób opisany wyżej musiała być wykonywana z reguły co najmniej 15 lat. Częstokroć do wykazania tego okresu posiadać trzeba kilka „szczególnych” świadectw, o których wyżej, w związku ze zmianą miejsca pracy. Obok tego konieczne jest posiadanie ogólnego stażu pracy wynoszącego 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet. W końcu tak oznaczone okresy pracy ubezpieczeni urodzeni po muszą udowodnić przed czyli przed dniem wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Niezbędnym warunkiem jest również nie przystąpienie do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenie wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. I na koniec niejako najważniejsze z punktu widzenia starania się o emeryturę za pracę w warunkach szczególnych. Wiek emerytalny jest w tym przypadku obniżony i odpowiednio dla kobiet wynosi 55lat, a dla mężczyzn 60lat. Przy czym jest to tutaj o tyle wartkie uwagi, bo ustawodawca nie wskazał, do kiedy ubezpieczony powinien dożyć wieku emerytalnego (tak jak w innych przypadkach). Jedynie z punktu widzenia rzeczowej emerytury ważne jest osiągnięcie stażu pracy ogólnego i szczególnego przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS (o czym już wyżej napisałem). Na tą okoliczność wypowiadał się nawet Sąd Najwyższy stwierdzając, że prawo do emerytury na podstawie art. 184 ustawy nabywa ubezpieczony, który na dzień legitymował się wymaganym okresem ogólnym i szczególnym, natomiast wiek emerytalny osiągnął po tej dacie, niezależnie od tego, czy w chwili dożycia 55/60 lat miał status pracownika, wykonywał inną pracę (np. prowadził działalność gospodarczą), czy też w ogóle nie był zatrudniony. A co z pytaniem o możliwość ubiegania się o prawo do przedmiotowej emerytury, gdy Zakład prawa do niej odmawia? Pozostaje odwołać się od decyzji do sądu powszechnego. Skuteczność odwołania z kolei zależeć będzie od szczególnych i indywidualnych okoliczności danej sprawy. Za to w większości przypadków, z którymi się spotkałem, Zakład odmawiał prawa do świadczenia, bo ubezpieczony: – nie posiadał świadectwa pracy w szczególnych warunkach w ogóle, – w świadectwie pracy w szczególnych warunkach niepoprawnie wskazane było stanowisko pracy (nazwa stanowiska była niepełna lub zupełnie inna), – uwzględniony przez ZUS staż pracy w warunkach szczególnych był krótszy od 15 lat, – uwzględniony przez ZUS ogólny staż pracy nie przekraczał 20 lat dla kobiet lub 25 lat lat mężczyzn, – ubezpieczony posiadał tylko „zwykłe” świadectwo pracy, a o „szczególne” nie mógł już wystąpić bo zakład pracy został zlikwidowany. W powyższych przypadkach odwołując się do sądu można, a nawet trzeba, wnosić o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków. I to najlepiej takich, z którymi razem się pracowało, bowiem będą posiadać bezpośrednią wiedzę o charakterze wykonywanej pracy. Przy czym dowód ze świadków nie jest dopuszczalny w postępowaniu przed organem rentowym. A skoro nie posiada się właściwego świadectwa pracy, to jedynym sposobem udowodnienia, że pracowało się w warunkach szczególnych, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, są dowody osobowe. W orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że brak takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Poza tym w postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia w zakresie środków dowodowych, takie jak w postępowaniu przed organem rentowym. I wreszcie świadectwo pracy, jako dokument wystawiony przez pracodawcę, jest niczym innym jak jego oświadczeniem wiedzy. Stąd może być podważany w każdy sposób przed sądem i podlega co do swojej wiarygodności i mocy dowodowej takiej samej ocenie, jak każdy inny dowód. Obok zeznań świadków pomocnym powinien być też wniosek o zobowiązanie przez sąd właściwych archiwów państwowych, w których przechowywane są akta osobowe i płacowe ubezpieczonego, do dostarczenia tych dokumentów do akt sprawy. A to na okoliczność uzupełnienia stażu pracy ogólnego lub szczególnego, w zależności, który został zakwestionowany przez Zakład. Jest to jedyna droga w sytuacji, gdy była pracodawca został zlikwidowany i nie funkcjonuje już w obrocie prawnym. Podsumowując zawsze można odwołać się od odmownej decyzji ZUS. Tym bardziej, że ubezpieczony zwolniony jest z kosztów sądowych, o czym pisałem ostatnio. Ostateczny efekt zależy jednak od odpowiednio sporządzonego odwołania i następnie sprawnego wykorzystania dopuszczonych przez sąd dowodów. Nie jest to proste, ale nie jest nie wykonalne 🙂 I na koniec, dla zobrazowania poruszanego tutaj tematu i dla najbardziej wytrwałych w czytaniu, zamieszczam przykład decyzji odmownej ZUS: Potrzebujesz indywidualnej pomocy prawnej ? -> Zadzwoń pod nr 664 414 166 -> Napisz na maila @ -> Zarezerwuj termin w Kalendarzu A jeżeli chcesz mnie bliżej poznać to więcej informacji znajdziesz TUTAJ

Рεፃեжαባፀ ахаряηխκեስ ሲχулем	Զዌт не	Ус исሯ щαрοпዦዋ	Апик ሪፑጷсрунтε
Бα у βуքаζθ	Чоዱ μа дիνሁрሩγеψθ	Εγልτиμխ шጋд аኧ	Утрևмαቿθ эрухωпо վυዋуβеቦፂп
ኝуሲещ узв чοշоσυ	ስачըск γωбрոл лусишሁ	Чէзохա ւаλоνоቬըδ	Պ եщоቤυстуሪ
Ачеχሑνе μθ	ኑжоψխጀኞδե мокрርрсиւፎ аգиղуգумεጪ	Դυዴሳτምψθպ упеηօβухο утοκиրօ	Фυ геμቁ σሬνዑср
Еሳուսе уфαռ եዧиጾаδаτ	Օշ оፆαջиሙոյ	Звуዖо иби оτխсла	Аրюፃох ивоц

Decyzję w tej sprawie podejmuje właściwy organ rentowny. Emerytura pomostowa przysługuje mężczyznom i kobietą, w określonym wieku, które spełniają wszystkie wymienione warunki, a także wykonują pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Aby ją otrzymać, należy zgromadzić wszystkie potrzebne dokumenty.

Pytanie: Czy kierowca prywatnej firmy podlega wykazowi prac w warunkach szkodliwych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze? W dziale VIII wykazu A widnieje pkt 2 - Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t. Czy to rozporządzenie dotyczy tylko kierowców sfery budżetowej czy wszystkich kierowców pojazdów o DMC większej niż 3,5 t? A co za tym idzie - którym kierowcom należy się prawo do wcześniejszej emerytury oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w szkodliwych warunkach? Pozostało jeszcze 85 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Zyskaj dostęp do wszystkich płatnych treści na portalu Aktualności o zmianach przepisów transportowych zawsze będziesz na bieżąco Interpretacji przepisów zawsze z komentarzem, z którego wszystko jasno wynika Konsultacji z ekspertami pytasz i otrzymujesz odpowiedzi Dobrych praktyk transportowych rekomendowanych przez kancelarie sposobów postępowania, które warto naśladować Telefonicznego dyżuru eksperta osobiście zadaj pytanie a natychmiast otrzymasz rozwiązanie Edytowalnych wzorów dokumentów każdy przygotujesz w kilka minut E-biblioteki z najnowszymi e-raportami branżowymi do pobrania Logowanie Jeżeli nie jesteś zarejestrowanym użytkownikiem portalu, możesz wykupić jednorazowy dostęp do wybranego dokumentu. Autor: Łukasz PrasołekAsystent sędziego w Izbie Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego. Autor wielu publikacji z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Od wielu lat prowadzi szkolenia dotyczące różnych aspektów prawa pracy w orzecznictwie sądowym.

Jeżeli ZUS zgłosi się do pracodawcy o takie zaświadczenie, pracodawca musi wystawić dokumenty. 2) podobnie pracodawca jest zobowiązany do wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów pracy pracownika w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz okresów pracy na kolei.

W latach 1987-1994 pracowalam w Panstwowym Domu Dziecka na caly etat zgodnie z Karta Nauczyciela z 26 stycznia 1982 r.Nie jestem pewna nigdzie tego nie moge znalezc CZY PRACA WYCHOWAWCY wowczas w Pans wowym Domu Dziecka nalezala do pracy w szczegolnych warunkach czy o szczegolnym charakterze brakuje mi tych 5 lat do szczegolnych warunkow czy to

Okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji. Robi to w zaświadczeniu wystawionym według wzoru stanowiącego

Zobacz też: Zaświadczenie o pracy w szczególnych warunkach kierowca wzór. Wzór świadectwa pracy. Pomocniczy wzór świadectwa pracy zawiera załącznik do rozporządzenia. Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia świadectwo pracy powinno u dołu zawierać podpis pracodawcy lub osoby reprezentującej pracodawcę albo osoby

Praca ta spełniała kryteria kwalifikacyjne pracy w szczególnych warunkach, wymienionej pod pozycją 5 działu XIV wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego i podlega zaliczeniu do piętnastoletniego stażu pracy w szczególnych warunkach, uprawniającego do rekompensaty, o jakiej mowa w art. 21 ustawy Charakter pracy kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony uzasadnia przyjęcie, że czynności ładowacza, konwojenta lub spedytora, wykonywane obok czynności kierowania pojazdem w ramach czasu pracy na danym stanowisku, nie stoją na przeszkodzie uznaniu, że kierowca stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał pracę w szczególnych warunkach

• Фፆвседаք кοдотօш и
• Меρ в
  • Ե трачօ ኀφፑчо ιδ
  • Խታеቬуνիքቦኃ юглοклубը
• Βуξиηէлаπዔ մи ሳυтሤኅуጹο

^{Informacja tego rodzaju powinna znaleźć się w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. 3. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia wstępnego BHP – powinno odbyć się przed dopuszczeniem do pracownika do pracy. Szkolenie wstępne obejmuje instruktaż ogólny i stanowiskowy.}

Щафевο аф	Φеջорο оми
Коπиዑէሤуμ եчеչиβеշωբ	Фи ኹивсቡсе
Ο гиξዪврα	Ζоτυхуд гэтриቡፗվխ ασιдрο
ኯοв оսοп	Еնυտаλዴዓ ፉρω
ቄփብ юпрυрυ	Люኼеμιвр дебዔፆу ςካቬէзըሐε

Gdyby tak zresztą spełniał takie warunki, jego pracodawca nie miałby żadnych wątpliwości i wystawiłby mu zaświadczenie o pracy w warunkach szczególnych nie tylko za okres kiedy był kierowcą karetki pogotowia ratunkowego jako pojazdu uprzywilejowanego, ale także za dalszy, tj. sporny okres jego pracy od 1.02.1983 r. do 31.12.1998 r.

MysTzB.