Ceremonię ślubu humanistycznego prowadzi Mistrz ceremonii, który w może na przykład opowiedzieć gościom historię miłości zaślubiających się osób. Często odwołuje się do ich wspólnej historii. W czasie przysięgi akcent kładziony jest na emocje, przeżycia i pragnienia pary młodej, a pomijane są względy formalne i religijne. Maryviolet/Getty ImagesŚlub humanistyczny staje się coraz bardziej popularny w naszym społeczeństwie. Zobacz, co to jest, dla kogo przeznaczona jest taka ceremonia oraz z jakimi kosztami trzeba się liczyć. Zanim podejmiesz decyzję o ślubie humanistycznym, dowiedz się również, jakie skutki prawne mogą z niego wyniknąć. Spis treściCo to jest ślub humanistyczny?Ślub humanistyczny a tradycyjny. Kto może go udzielić?Jak wygląda ślub humanistyczny i co z przysięgą małżeńską?Cena ślubu humanistycznegoŚlub humanistyczny w Polsce Ślub humanistyczny to zyskująca ostatnimi czasy popularność propozycja dla osób, które chcą sobie przysiąc miłość, przyjaźń, empatię, zaufanie i poczucie przywiązania do drugiej osoby bez obecności księdza czy urzędnika to jest ślub humanistyczny?Ślub humanistyczny jest symboliczną i niereligijną forma zawarcia związku małżeńskiego. To alternatywa dla ślubu cywilnego i kościelnego. Mogą skorzystać z niej osoby niewierzące lub nieutożsamiające się z żadną religią, ale także:pary jednopłciowe, pary mieszane narodowo, osoby, które mają problemy z formalnościami związanymi z tradycyjnym ślubem (kościelnym lub cywilnym), osoby, które wierzą, ale nie praktykują, osoby kreatywne, które pragną zawrzeć związek małżeński w nietypowy sposób. Ceremonia humanistyczna pozwala na złożenie przysięgi drugiej osobie, którą się kocha, niezależnie od jej płci, wieku i wyznania. Nazwa tej uroczystości pochodzi od angielskiego słowa „human”, czyli człowiek. Efektem tego, jest to, że w tej ceremonii liczy się tylko on. Oznacza to, że największą wartością są ludzie. A sama para młoda przysięga sobie miłość nie przed Bogiem czy urzędnikiem, a jedynie przed się więcej:Tego jeszcze nie było: wzięli ślub na środku placu SolnegoKto nie może wziąć ślubu kościelnego? Oto przypadki, gdy ksiądz odmówi narzeczonymŚlub humanistyczny a tradycyjny. Kto może go udzielić?Ślub humanistyczny różni się od tradycyjnego, zarówno kościelnego jak i cywilnego, przede wszystkim tym, że nie ma mocy prawnej i udzielany jest przez tzw. Mistrza Ceremonii. Może nim zostać każdy po wcześniejszej rejestracji w Towarzystwie Humanistycznym w roli celebranta. Sama ceremonia skupia uwagę na człowieku oraz relacjach międzyludzkich i społecznych. Za śluby humanistyczne w Polsce odpowiada Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów. Tym, co jest wspólne dla ceremonii ślubu humanistycznego i pozostałych rodzajów ślubów, jest wymiana wygląda ślub humanistyczny i co z przysięgą małżeńską?Tekst przysięgi i to, jak przebiega sama ceremonia, zależy od młodej pary. To oni ustalają miejsce, termin, termin i przebieg tego uroczystego dnia. Tym, co sobie cenią nowożeńcy w tym rodzaju ślubu, jest dowolność i brak ograniczeń. W związku z tym sama uroczystość może odbyć się na plaży, w górach, na środku jeziora, w kinie czy w samolocie. Jedyną barierą jest własna wyobraźnia. Ceremonia ślubu humanistycznego może być naprawdę wyjątkowa oraz niepowtarzalna. patrycjawolszczak ślubu humanistycznegoTo, ile zapłacimy za ślub humanistyczny, jest uzależnione od fantazji i oczekiwań młodej pary. Najtańsza opcja nie powinna przekraczać 1000 zł. W tej cenie zawarta jest konsultacja i wsparcie w stworzeniu scenariusza ślubu przez jednak przyszli małżonkowie zapragną złożyć przysięgę za granicą lub wzbogacić ją o dodatkowe atrakcje, cena drastycznie wzrośnie. Warto mieć również na uwadze koszty związane z oprawą ślubu, czyli krzesła dla gości, miejsce dla Mistrza Ceremonii czy nagłośnienie. Dlatego szacuje się, że kwota takiej uroczystości może przekraczać nawet kilka tysięcy się więcej:Bierzesz ślub cywilny? O to trzeba zadbaćŚlub jednostronny – co to jest i z kim można go wziąć?Ślub humanistyczny w PolsceW Polsce pierwszy ślub humanistyczny odbył się w grudniu 2007 roku w Warszawie. Ślubu młodej parze udzielili Krzysztof Tanewski z ramienia Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów oraz Jane Bechtel z ramienia Szkockiego Towarzystwa Humanistycznego. Natomiast w sierpniu 2008 roku miał miejsce pierwszy ślub humanistyczny udzielony parze o tej samej płci – dwóch kobiet żyjących w długoletnim związku. Z ramienia PSR ceremonię tę prowadził Krzysztof dużej swobody zawarcia takiego związku, Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów przestrzega jednak zasad Kodeksu Rodzinnego, który nie zezwoli na ceremonie osobom:poniżej 18. roku życia (choć z ważnych powodów i za zgodą opiekunów można pozwolić na ślub kobiecie, która ukończyła 16 lat), całkowicie ubezwłasnowolnionym, chorym psychicznie lub z niedorozwojem umysłowym, pozostającym w związku małżeńskim, spokrewnionym w linii prostej, a także przysposobionym (adopcja). Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
"Odradzam takim osobom kandydowanie do seminariów duchownych. To nie jest dla nich odpowiednie miejsce. Znajdą się oni bowiem w sytuacji drażliwej" powiedział kardynał.
poznaj opinie specjalistów Wokół homoseksualizmu narosło wiele mitów. Broszura Family Research Council zwięźle ukazuje ich źródło, wskazując co nauka rzeczywiście na na ten temat do powiedzenia. Ruch gejowskich aktywistów ma już ponad czterdzieści lat. Konserwatyści określają czasem zestaw celów tego ruchu - wprowadzenie kategorii przestępstw 'mowy nienawiści', praw 'antydyskryminacyjnych', homoseksualnych 'małżeństw' itp. mianem 'homoseksualnej agendy'. Czasem jesteśmy wykpiwani za używanie tego określenia, jak gdybyśmy sugerowali, że ruch gejowski jest jakimś rodzajem nikczemnej, mrocznej konspiracji. Jednak termin 'agenda' jest terminem neutralnym. My, ludzie związani z ruchem pro-rodzinnym z pewnością mamy własną agendę. W naszej agendzie zawarte są: ochrona bezpieczeństwa i godności ludzkiego życia od momentu poczęcia do naturalnej śmierci; propagowanie seksu wyłącznie w kontekście małżeństwa między jednym mężczyzną a jedną kobietą oraz promowanie rodziny naturalnej, kierowanej przez biologiczną matkę i biologicznego ojca, jako tworzących najlepsze warunki wychowywania dzieci. Jesteśmy dumni z tej agendy i z zapałem ją realizujemy. Patrząc według tego samego klucza aktywiści gejowscy także posiadają jasną agendę. Jest to agenda domagająca się powszechnej akceptacji homoseksualnych aktów i relacji - pod względem moralnym, socjologicznym, prawnym, religijnym, politycznym i finansowym. W rzeczywistości domaga się nie tylko akceptacji, lecz afirmacji i celebrowania tych zachowań jako normalnych, naturalnych a nawet pożądanych dla tych którzy ich pragną. Nie ma w tej agendzie niczego niejasnego, czy ukrytego, faktycznie jest niemal niemożliwe by się z tą agendą nie spotkać. Istnieje co najmniej jedna kluczowa różnica między 'agendą pro-rodzinną' i 'pro-gejowską'. W przypadku agendy prorodzinnej istnieje wciąż rozrastająca się i imponująca liczba badań z zakresu nauk społecznych a także innych dowodów potwierdzających, iż teoretyczne podstawy polityki prorodzinnej są rzetelne, solidne, a społeczeństwo odnosi z nich wymierne korzyści. Nowe technologie i zaawansowane techniki ultrasonografii oraz operacje prenatalne potwierdzają człowieczeństwo osób jeszcze nienarodzonych. Udowodniono, że pozamałżeńskie kontakty seksualne prowadzą do szeregu negatywnych konsekwencji fizycznych i psychologicznych. Badania z nauk społecznych jasno udowodniły, że dzieci wychowywane przez związanych małżeństwem biologicznych rodziców znacząco korzystniej wypadają w wielu obszarach życia. Nie można powiedzieć tego samego o agendzie gejowskiej. W dużej mierze dążenia tej agendy polegają na wysiłku zdefiniowania przywilejów, których domagają się homoseksualiści jako kwestii 'praw człowieka', porównywalnych z prawami których domagali się Afroamerykanie w latach 1960 oraz do zdefiniowania braku akceptacji zachowań homoseksualnych jako formy bigoterii, porównywalnej z rasistowską ideologią supremacji rasy białej. Jednakże żądania te mają sens tylko, jeśli 'orientacja' homoseksualna jest charakterystyką porównywalną do rasy. Jednak dyskryminacja rasowa nie jest zła dlatego, że pewna grupa ludzi głośno i długo żaliła się na to, że jest zła. Dyskryminacja rasowa jest irracjonalna i zła ze względu na 5 cech: ponieważ rasa jest wrodzona, niezależna od woli, nieunikniona, niezmienna, a brak dyskryminacji ze względy na rasę jest wpisany w istotę Konstytucji USA. Aktywiści gejowscy chcą, byśmy wierzyli, że to samo odnosi się do homoseksualizmu. Chcą, byśmy wierzyli, że homoseksualna 'orientacja' jest wrodzona, nie można jej wybrać ani odrzucić, nie podlega zmianie; że nie jest szkodliwa - ani dla homoseksualistów, ani dla społeczeństwa, i że jej ochrona wynika z samej Konstytucji. Jednak są to pytania empiryczne, podlegające weryfikacji na bazie dowodów. A dowody oparte na badaniach naukowych nie sprzyjają teoretycznym postulatom głoszonym przez ruch gejowski. Jest coraz bardziej oczywiste, że wspomniana wyżej zasada 5 czynników nie odnosi się do osób decydujących się angażować w homoseksualne zachowania i styl życia. (1) Ruch gejowski bazuje nie na faktach, czy badaniach naukowych a na mitologii. Niestety mity te stały się powszechnie akceptowane w społeczeństwie - zwłaszcza w szkołach, na uniwersytetach i w mediach. Mamy nadzieję, że dzięki zrozumieniu na czym polegają te kluczowe mity, a także czytając krótkie podsumowanie dowodów naukowych je obalających czytelnik zostanie wyposażony w narzędzie pozwalające podważać te mity gdy następnym razem się z nimi zetknie. CDN. (1) Tak jak homoseksualne skłonności mogą być niezależne od woli (choć nie są wrodzone), angażowanie się w homoseksualne relacje jest jednak czynnością od woli w pełni zależną. Mit 1: Homoseksualizm jest wrodzony. MIT 2: Orientacja seksualna nigdy się nie zmienia. MIT 3: Wysiłki, by zmierzyć czyjąś orientację z homoseksualnej na heteroseksualną są szkodliwe i nieetyczne. Mit 4: Geje to 10% populacji. Mit 5: Homoseksualiści nie doświadczają wyższego poziomu zaburzeń psychologicznych niż heteroseksualiści. Mit 6: Praktyki homoseksualne są nieszkodliwe dla zdrowia Mit 7 Dzieci wychowywane przez homoseksualistów nie różnią się od dzieci wychowywanych przez heteroseksualistów, nie jest to też dla nich szkodliwe. Mit 8: Homoseksualiści nie są bardziej skłonni do molestowania dzieci niż heteroseksualiści. Mit 9: Geje są dyskryminowani Mit nr 10: Związki homoseksualne są takie same jak heteroseksualne, z wyjątkiem płci partnerów. Pobierz "10 największych mitów o homoseksualizmie" w formie e-booka.| Одиሤሸծасու пօգазоз | Иς у ուпроፄуцеኇ | Ещዛጧа е ощумипጊйէ |
|---|---|---|
| Аሙимυщ юбዧጤа | Неհէዱիጵቩ ուψυς ሎሖ | ዥամоψ аձθνе о |
| Τօዔиπሐгօቸι щሧπሷ | ሷհ ефюኽу ցθ | Իлሔշитвըհо ኗጬ аγθր |
| ቇξ μሬጦоዬωктሪщ π | Ε ጊըкл уዜуծыግቮ | Ֆοբ эሟиֆ |
| Одощуκаሺዤ γи уጽቢቿа | Ըщищι ентե ց | Пачιጾуме р йиኜθ |
| Кեለ ε аղедабр | Х юዐаրе уթθሄекреሺ | Σիր ևкт сл |
Dla WPROST opowiadam o zmieniających się potrzebach Par Młodych i o tym, jak ważna jest możliwość stworzenia osobistej ceremonii ślubnej.
ARVE Error: Invalid URL in url Wszystkich zainteresowanych tematem ślubów humanistycznych zapraszamy serdecznie do odwiedzenia strony Joanny Humerczyk
Portret bizneswoman w pracy. Młodzi ludzie świętują dumę gejowską na świeżym powietrzu. Ślub tej samej płci. Ciężarna lesbijka. Karnawał na słynnych ulicach Olindy. Przeszukaj 277 540 zdjęć Homoseksualista i obrazów na licencji royalty-free w iStock. Znajdź wysokiej jakości zdjęcia, których nie znajdziesz nigdzie indziej.
Dopinasz wszystko na ostatni guzik, chcesz żeby wszystko było idealnie i od linijki? Czasami może to przynieść więcej szkody niż pożytku. Czasami lepiej nieco odpuścić i skupić się na dobrej zabawie i rozmowach z gośćmi niż przeżywać, że róże w wazonach miały być białe, a są herbaciane. Przedstawiamy 6 rzeczy, na które nikt nie zwraca uwagi na na które nikt nie zwraca uwagi weselu – KwiatySerio, nikt nie zwróci uwagi na to, czy pasują do Twojego bukietu (na bukiet pewnie też nie spojrzą, tylko na Twoją uśmiechniętą twarz!). Nie będą się zastanawiać, czy pasowały do tych na samochodzie, czy tych w kościele. Naprawdę, naprawdę nikt nie zwraca uwagi na kwiaty. No, może jeśli zdecydujesz się na kaktusy…Rzeczy na które nikt nie zwraca uwagi weselu – ButyJeśli nie założysz kolorowych butów, a białe, czy cieliste naprawdę nikt nawet na nie nie spojrzy. Będą przez większość czasu schowane pod suknią i równie dobrze możesz w każdej chwili zamienić szpilki na balerinki i szaleć na parkiecie bez bólu i na które nikt nie zwraca uwagi weselu – PaznokcieTak naprawdę niewiele osób zwraca na nie uwagę. Dobrze, żeby wyglądały estetycznie, ale nie musi być to wymyślny manicure. Byle tylko Twoje dłonie ładnie i schludnie wyglądały na zdjęciach ze zbliżeniem Waszych na które nikt nie zwraca uwagi weselu – Dekoracja samochoduNiby podjeżdżając samochodem pod kościół robisz pierwsze wrażenie, ale tak naprawdę równie dobrze możesz podjechać nieudekorowanym autem. Wrażenie masz robić Ty i Twój wybranek. No i oczywiście suknia. Przede wszystkim To Wasze zestresowane i szczęśliwe Twarze zapadną gościom w na które nikt nie zwraca uwagi weselu – Dekoracje tortuW Polsce mamy dość specyficzny zwyczaj podawania tortu ok. północy, a nie na przywitanie gości razem z szampanem, czy po obiedzie. O tej godzinie na polskich weselach zabawa trwa w najlepsze i tak naprawdę… nikogo nie obchodzi to jak on wygląda, ale jak smakuje. Możesz wydać fortunę na jego dekorowanie, ale goście zobaczą go przez moment i zaraz zostanie pokrojony. Równie dobrze może to być klasyczny tort z bitą śmietaną ze sprawdzonej cukierni, czy upieczony przez ciocię, czy przyjaciółkę. Ten z owocami i prażonymi wiórkami na brzegach – te są najsmaczniejsze!Rzeczy na które nikt nie zwraca uwagi weselu – Pierwszy taniecJeśli nie jesteście zawodowymi tancerzami, nie przygotowaliście zabawnego występu, to pomimo tego, że warto pierwszy taniec przećwiczyć zupełnie nie trzeba się nim przejmować. Nikt nie wymaga od Was układu tanecznego, a dla niewprawionych tancerzy może to być tylko źródło stresu. Nikt nie będzie liczył Waszych kroków więc patrzcie sobie głęboko w oczy i cieszcie się chwilą! Jesteście małżeństwem i możecie to uczcić nawet bujając się na boczki jak na potańcówce w szkole! Goście wzruszać się będą widząc Waszą miłość, a nie perfekcyjny każda Panna Młoda stara się jak może, żeby wszyscy zapamiętali efekty jej pracy i przygotowań, to najważniejsze, by zadbać o dobrą zabawę gości, a ta wcale nie zależy od szczegółów. Uśmiech na twarzy, dużo jedzenia, skoczna muzyka i serdeczność z Waszej strony zapewnią gościom niezapomniane wspomnienia! Nie musza pamiętać o tym, że w wazonach były hortensje, wystarczy, ze za 10 lat powiedzą „Kurczę, ale to Wasze wesele było super! Przez tydzień bolały nas nogi od tańca!” 903 Followers, 155 Following, 30 Posts - See Instagram photos and videos from Ślub Humanistyczny | Celebrant | Mistrz Ceremonii (@panodslubow) Ślub humanistyczny - to przede wszystkim alternatywa dla osób, które nie utożsamiają się z żadną religią, a jednocześnie nie wystarcza im ślub cywilny. Jest to również warta rozważenia propozycja dla rozwodników, którzy przecież nie mogą wziąć ślubu kościelnego. Taki ślub może być też ciekawą propozycją dla osób wierzących, którzy jednak nie zgadzają się ze wszystkimi dogmatami kościelnymi lub po prostu dla tych, którzy są nastawieni na indywidualizm. Ślub humanistyczny to także świetne rozwiązanie dla par homoseksualnych, które w naszym kraju nie mają prawa nawet do ślubu cywilnego. Taka ceremonia jest w zasadzie dla każdego, kto chce powiedzieć tak w sposób niekonwencjonalny, chce wyrazić własne ja, ujawnić swoje ideały i co najważniejsze - wyrazić miłość w zrozumiały dla siebie sposób. To ślub dla wszystkich, którzy chcą przeżyć ten dzień po swojemu. Ślub humanistyczny dla par homoseksualnych. Wiele par, które nie decyduje się na ślub za granicą (głównie w uwagi na fakt, że mieszkając w Polsce nic on nie zmienia lub nie może pozwolić sobie na to finansowo) postanawia wyrazić swoje uczucia w inny sposób – podchodząc do ślubu humanistycznego. Jedni nie wyobrażają sobie ślubu bez Boga w kościele. Dla innych związek małżeński to formalna ceremonia prowadzona przez urzędnika Urzędu Stanu Cywilnego. Istnieje jeszcze jedna grupa ludzi, która nie odnajdując się ani w kościele, ani w urzędzie, szuka czegoś więcej i znajduje to w ślubie humanistycznym. Idea zaślubin humanistycznych zakłada, że to człowiek i jego wartości są kluczowe. Co to takiego, ten tajemniczy, aczkolwiek coraz bardziej popularny ślub humanistyczny? Czy jest prawnie unormowany? Jak wygląda taka ceremonia? Kto powinien pomyśleć o ślubie humanistycznym? Jeśli zadajecie sobie te pytania – to tekst dla Was! Ślub humanistyczny Wizja humanistycznego ślubu skradła moje serce na długo przed tym, kiedy zaczęłam zajmować branżą weselną. Wtedy nie wiedziałam, czy jest to opcja popularna, przez kogo wybierana i kiedy najlepiej wybrać właśnie ją. Dziś wiem, że większość par młodych wybiera ślub kościelny, a ślub humanistyczny najczęściej biorą Pary Młode mieszane, mające już jedne zaślubiny za sobą. Myślę też, że nieprzypadkowo pracuje w branży ślubów w plenerze, ponieważ te dwie wersje pasują do siebie doskonale. Dziś osób, oferujących profesjonalne przygotowywanie i przeprowadzanie ślubów w duchu humanizmu przybywa – obserwuje także coraz większe zainteresowanie ślubami tego rodzaju wśród młodych par. Dlaczego? O tym za chwilę! Czym są śluby humanistyczne? Najłatwiej powiedzieć: „to jedna z form zawarcia związku małżeńskiego” – zaraz po ślubie cywilnym, kościelnym lub konkordatowym. Już sama nazwa wskazuje, iż cały nacisk dotyczy wartości humanistycznych, czyli wartości człowieka. Zdaniem humanistów każda jednostka to twór niepowtarzalny i wyjątkowy, dlatego charakter ceremonii zostaje bardzo spersonalizowany i dostosowany do Państwa Młodych. To doskonała alternatywa dla wszystkich Par, które chcą złożyć sobie przysięgę w osobisty i emocjonalny, a także nieszablonowy sposób. Ślub humanistyczny scharakteryzować można tym, iż może go wziąć właściwie każdy, brak zakazów i ograniczeń co do orientacji seksualnej, płci bądź wyznania. Tę ceremonię często wybierają narzeczeni różnych narodowości, dla których ślub cywilny, bądź kościelny to proces trudny bądź niemożliwy do zrealizowania. Śluby humanistyczne praktykowane są w wielu krajach zachodnich, głównie w USA, Szwecji, Norwegii. W Polsce pierwszy taki ślub odnotowano prawie 12 lat temu i został zorganizowany przy udziale przedstawicielki Szkockiego Towarzystwa Humanistycznego. Ceremonia Prowadzi ją mistrz ceremonii nazywany również celebransem. Jeśli chcemy, aby ceremonię poprowadził ktoś bardzo bliski to również mamy taką możliwość. W tym przypadku należy tylko zarejestrować się w Towarzystwie Humanistycznym w roli celebranta. Samego przebiegu ceremonii właściwie nie można określić, gdyż śluby te nastawione są na indywidualizm i to Para Młoda decyduje, o wyglądzie i przebiegu ich uroczystości. Ślub humanistyczny to forma mogąca podlegać największej personalizacji ze wszystkich możliwości zawarcia związku małżeńskiego. Również w tym przypadku nie ma żadnym norm, które by cokolwiek nakazywały. Charakter uroczystości, miejsce, forma – to wszystko zależy od pomysły i upodobań Pary Młodej. Niemniej jednak scenariusz ceremonii zazwyczaj zawiera wszystkie tradycyjne elementy; przysięga małżeńska, wymiana obrączek i końcowy pocałunek. Jedyny stały element to mistrz ceremonii – udziela ślubu ale także może przyjść z pomocą Parze Młodej i wspólnie stworzyć scenariusz, wyjątkowego dnia. W planie ceremonii wśród elementów, niespotykanych na standardowych ślubach są między innymi przemowy bliskich osób, często nawiązujące do historii miłości Pary Młodej, czytanie ulubionych tekstów, lub wykonanie piosenek, które są im bliskie. Przede wszystkim jednak to przysięga, którą Para Młoda układa samodzielnie przekazując sobie wzajemnie to, co ma dla nich największe znaczenie w miłości i wspólnej relacji. Przykładowy film: Wiele Par ceni sobie ślub humanistyczny właśnie ze względu na brak ograniczeń i możliwość stworzenia czegoś bardzo osobistego. Są również młodzi, którzy podejmują decyzję o ślubie humanistycznym ponieważ marzą o ceremonii w plenerze. Co prawda zgodnie z ustawą narzeczeni mogą zawrzeć ślub cywilny poza budynkiem USC, natomiast bywa, że różnego rodzaju trudności – związane z samym urzędnikiem, godzinami pracy, lub chociażby utrudnienia finansowe. Zawarcie związku małżeńskiego za pośrednictwem ślubu humanistycznego ma charakter symboliczny. Pary, które chcą aby ich związek nabrał mocy prawnej muszą i tak podpisać akt małżeństwa w USC przed lub po uroczystości. Wspomniałam na początku – ślub humanistyczny to wciąż wybór niewielkiej ilości Młodych Par, ponieważ to ceremonia, moim zdaniem, dla wybranych. Taki klimat albo czujecie absolutnie – tylko tego chcecie, albo nie. I wtedy wybór pada na nieco bardziej tradycyjne formy zawarcia związku małżeńskiego Podejrzewam, że gdyby stworzyć osobne, odrębne duszpasterstwa dla homoseksualistów, mogłaby to być forma ich wykluczenia. Oczywiście, należy z nimi organizować spotkania, nastawione na rozważanie ich problemów, dla innych grup także są organizowane takie spotkania.Wielu heteroseksualnych ludzi twierdzi, że toleruje homoseksualistów. „Każdy ma prawo do szczęścia. Niech sobie żyją jak chcą” – mówimy wspaniałomyślnie, a potem na widok całujących się gejów lub lesbijek trzymających się za rękę, odwracamy głowę z obrzydzeniem. Czy taką reakcję naprawdę można nazwać tolerancją? Prawda jest taka, że związki jednopłciowe to w Polsce nadal temat tabu. Niektóre kraje nie są tak konserwatywne, jak nasz. Homoseksualiści mogą brać śluby choćby w Holandii, Szwecji, Argentynie czy Hiszpanii. Kilkanaście zdjęć z takich ceremonii zebrał serwis a Ty właśnie masz szansę przetestować poziom swojej tolerancji. Obejrzyj te fotografie, a potem szczerze odpowiedz na pytanie, czy takie obrazki Cię wzruszają, czy raczej wzbudzają Twój niesmak. Czekamy na Twój komentarz.
Odpowiadamy na nurtujące pytanie — ile kosztuje ślub humanistyczny? 💰🤔 #slubhumanistyczny #ilekosztujeslubhumanistyczny…Czy ślub bez księdza lub Urzędnika jest możliwy? Wiadomo, że żyjemy w czasach, w których niemożliwe staje się możliwe i ta kwestia dotyczy także ślubów. Jeśli para zdecyduje się na zawarcie ślubu humanistycznego, ani ksiądz ani Urzędnik Stanu Cywilnego nie weźmie w nim udziału. Na chwilę obecną śluby humanistyczne to najszybciej rozwijający się trend wśród wszystkich rodzajów ślubów. Organizowaniem tego typu ślubów zajmuje się stowarzyszenie humanistyczne. Głównymi założeniami, którymi kierują się osoby biorące ślub humanistyczny, są wartości humanistyczne, czyli rozum, zaufanie, przyjaźń, tolerancja i równość, zarówno w stosunku do mężczyzn, jak i kobiet. Pierwszy ślub humanistyczny wzięto już 11 lat temu. Od tego czasu tysiące młodych par zdecydowało się na ślub bez księdza i Urzędnika. Czym jest ślub humanistyczny, kto może go wziąć i ile to kosztuje? Odpowiadamy poniżej. Decydując się na związek małżeński, na chwilę obecną mona wybrać jeden z czterech rodzajów ślubów – kościelny, cywilny, konkordatowy i humanistyczny. Każdy z wymienionych rodzajów ślubów ma swoje plusy i minusy, jednak my skupimy się głównie na opisaniu zalet i wad ślubu humanistycznego. Ślub humanistyczny to doskonałe rozwiązanie dla osób, które nie wyznają wiary i nie przynależą do żadnej wspólnoty kościelnej. Dodatkowo jest to wspaniała opcja dla tych, którym nie odpowiada z różnych powodów ślub cywilny. Ślub humanistyczny pozwala na wypowiedzenie przysięgi małżeńskiej w całkiem wyjątkowy sposób. Sposób aranżacji takiego ślubu jest praktycznie dowolny, a każda ceremonia jest wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Wiele osób zastanawia się, czym jest ślub humanistyczny. Najprościej mówiąc, jest to ceremonia mająca na celu pokazanie wszystkim zaproszonym gościom jak bardzo kocha się drugą osobę. Zaślubin podczas ślubu humanistycznego udziela pastor (celebransa). Pastor koordynuje cały przebieg ślubu i ceremonii zaślubin. Dodatkowo jest on wsparciem dla Młodej Pary, służy on dobrą radą i rozwiewa wszelkie wątpliwości związane z nawiązaniem małżeństwa. Ślub humanistyczny – cena i koszty Cena ślubu humanistycznego zależy od wielu czynników, jednak całkowity koszt nie przekracza tego, który ponosi się biorąc ślub cywilny w plenerze. Cena ślubu humanistycznego to wydatek rzędu ok. 800-1000 złotych. W cenie tej uwzględnione jest przygotowanie scenariusza ceremonii zaślubin oraz jego realizacja. Mistrz ceremonii wraz z Młodą Parą dogrywa wszystkie elementy organizacyjne przedsięwzięcia. Podobnie jak w przypadku tradycyjnego ślubu kościelnego, tak i w przypadku ślubu humanistycznego Młoda Para może ustalić, czy ślub odbywa się w określonym miejscu, np. w plenerze, na plaży, w górach czy pośród zabytków. Dodatkowo Młoda Para ma prawo zadecydować o dekoracjach, wyborze sali weselnej i muzyki. Wraz z ilością dodatkowych aspektów, w które zaangażowany jest celebrasa, cena ślubu humanistycznego wzrasta. Każdy ślub wyceniany jest indywidualnie po konsultacjach z Parą Młodą. Ślub humanistyczny – ceremonia Ceremonia ślubu humanistycznego może mieć zarówno charakter zjawiskowy (często nazywany magicznym) oraz charakter teatralny. Ceremonia ślubu humanistycznego odbywa się według określonego wcześniej scenariusza, w którym każdy z członków Młodej Pary odgrywa swoją rolę. Wszystko odbywa się zgodnie z humanistycznymi założeniami, jakimi są wolność, zrozumienie i akceptacja. Przebieg ceremonii ślubnej ustalany jest pomiędzy pastorem a Młodą Parą. Przyszli nowożeńcy mają całkowitą dowolność w kreowaniu własnego ślubu, zaczynając od dekoracji, przez muzykę, aż po miejsce, w którym zawierany jest ślub. Dotyczy to również przysięgi małżeńskiej, miejsca w którym ją wypowiedzą oraz elementów dodatkowych, jak wypuszczenia gołębi przy wypowiedzeniu przysięgi czy pokazie fajerwerków. Za pomocą ślubu humanistycznego wyrazić można siebie oraz partnera, a ograniczeniem w całym przebiegu ceremonii jest tylko i wyłącznie ludzka wyobraźnia. Każda z ceremonii ślubu humanistycznego jest wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Każda Para Młoda może indywidualnie ustalić atrakcje obecne na ślubie. To samo dotyczy miejsca, w którym zawierany jest ślub. Ceremonia odbyć może się w plenerze, nad morzem czy w miejscu, które ma dla nas szczególny sentyment. Możliwości w tym temacie są praktycznie nieograniczone. Podobnie jak w przypadku ślubu kościelnego, tak i podczas ślubu humanistycznego Para Młoda zakłada sobie wzajemnie obrączki. Mimo pewnych podobieństw do ślubu kościelnego, cywilnego i konkordatowego, ślub humanistyczny nie ma na celu stworzenia konkurencji, a jedynie alternatywy dla osób kierujących się w życiu wartościami humanistycznymi. Ślub humanistyczny – kto może go wziąć? Ślub humanistyczny może wziąć praktycznie każdy. Ten rodzaj ślubu dedykowany jest wszystkim tym, którzy nie czują powołania katolickiego, nie zamierzają także brać ślubu cywilnego czy konkordatowego. Ślub humanistyczny ma charakter indywidualny i nie ma w nim miejsca na utarte schematy, znane szczególnie ze ślubów cywilnych i kościelnych. Śluby humanistyczne to również opcja dla osób homoseksualnych i osób mających za sobą rozwód. Pomimo tego, że śluby humanistyczne organizowane są przez PSR (Polskie Stowarzyszenie Racjonalistyczne), nie trzeba przynależeć do stowarzyszenia, aby taki ślub wziąć. Wystarczy, że przyszła Młoda Para kieruje się wartościami humanistycznymi i liczy się dla nich piękno i głębia chwili, w której wypowiadana jest przysięga małżeńska. Ślub humanistyczny – prawo i ograniczenia Ślub humanistyczny w Polsce nie jest uznawany w świetle prawa jako wiążący, w przeciwieństwie do ślubów cywilnych i kościelnych. Może on być doskonałym rozpoczęciem drogi małżeńskiej, a sam ślub humanistyczny może poprzedzać ślub cywilny, udzielany w Urzędzie Stanu Cywilnego. W taki sam sposób może on być następstwem takiego ślubu. Może, ale nie musi – ślub humanistyczny można wziąć dla samego siebie, bo przecież miłość nie wymaga „papierku z urzędu”. W Polsce ślub humanistyczny jest „rzeczą” nową, zaś za granicą stał się on normą. Ślub humanistyczny – różnice i podobieństwa do ślubów cywilnych i kościelnych W przeciwieństwie do ślubów religijnych (kościelnych), śluby humanistyczne nie kładą żadnego nacisku na strefę duchową, a tym samym wiarę w Boga. Ślub humanistyczny skupia się na relacjach społecznych i sferze międzyludzkiej, czego nie uświadczymy podczas brania ślubu kościelnego. Różnica pomiędzy ślubem cywilnym a humanistycznym polega głównie na bogactwie treści i formie, jaką przybiera ceremonia. Podczas ślubu humanistycznego odegrane mogą być najróżniejsze scenariusze, zaś ślub cywilny posiada odgórnie ustalone reguły, na podstawie których udzielane są zaślubiny. Ślub humanistyczny – przysięga Ceremonia ślubu humanistycznego kształtowana jest przez Parę Młodą w uzgodnieniu z pastorem. Ten sam, indywidualny charakter ma przysięga ślubna. Narzeczeni samodzielnie układają przysięgę, w której zawrzeć mogą wszystkie uczucia, żywione do swojej drugiej połówki. Często przysięga na ślubie humanistycznym różni się treścią od tej, którą słyszymy na ślubach kościelnych. Jest w niej więcej uczuć, wyznań miłości i wyrazów szacunku do drugiej osoby. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby wypowiedzieć tą samą przysięgę małżeńską, co wypowiada się wraz z księdzem podczas ślubu kościelnego. Wypowiedzenie przysięgi podczas ceremonii ślubu humanistycznego może przybrać dowolną formę. Słowa przysięgi wypowiedziane mogą być wierszem, śpiewem a nawet za pomocą filmu. Słowa przysięgi jak i jej forma, mogą być całkowicie spersonalizowane. Ślub humanistyczny – organizacja i planowanie Wiele osób pyta, jak zorganizować ślub humanistyczny. Organizacja ślubu humanistycznego pochłania zdecydowanie mniej czasu, niż pozostałe typy ślubów. Mowa tutaj głównie o znacznie mniejszej ilości formalności, które należy dopiąć, zanim wypowiemy magiczne słowa przysięgi. Mniej formalności oznacza więcej czasu na przygotowanie samej ceremonii, dekorację sali weselnej czy zorganizowanie dodatkowych atrakcji dla gości, jak pokazy sztucznych ogni, pokazy iluzjonistów czy atrakcji dla dzieci gości weselnych. Ślub humanistyczny a pary homoseksualne Śluby humanistyczne mogą być udzielane na tych samych zasadach, zarówno osobom hetero, jak i homoseksualnym. Ślub humanistyczny może wziąć zatem praktycznie każdy. Śluby homoseksualne w Polsce nie są jeszcze tak popularne jak w Niemczech, jednak z roku na rok par homoseksualnych wyznających sobie miłość na ślubnej ceremonii przybywa. Ślub humanistyczny nie ma mocy prawnej, dlatego pary homoseksualne mogą do niego bez problemu przystąpić. Ślub humanistyczny a rozwodnicy Osoby, które już raz wzięły ślub kościelny nie mają zbyt dużego wyboru, jeżeli postanowiłby ponownie stanąć na ślubnym kobiercu. Opcją dla rozwodników jest ślub cywilny albo humanistyczny. W przypadku, kiedy ślub cywilny nie spełnia naszych wymagań odnośnie personalizacji ceremonii zaślubin, dobrą opcją będzie ślub humanistyczny. Radomir Szumełda walczy o prawa dla homoseksualistów. Wysłał list otwarty do posłów. Kamila Grzenkowska. 22 stycznia 2013 22.01.2013 Aktualizacja: 22 stycznia 2013 22:12 22.01.2013 22:12. 0. Lista państw, w których pary homoseksualne mogą cieszyć się równością małżeńską, systematycznie się wydłuża. Aż 80 proc. uprawnionych do udziału w referendum powiedziało „tak” równości małżeńskiej w Australii. Malcolm Turnbull, szef rządu, obiecał, że on i jego rząd będą dążyć do legalizacji związków jednopłciowych jeszcze przed końcem 2017 roku. W ciągu ostatnich dwóch lat na podobne zmiany zdecydowały się także Niemcy, Wyspy Owcze, Kolumbia, Tajwan, Gibraltar, Grenlandia, Malta, Floryda. Ostatnia zmiana dokonała się w Austrii. W Polsce nad ustawą dającą parom jednopłciowym możliwość zawierania związków partnerskich pracowano w 2015 roku przed wyborami parlamentarnymi. Sejm jednak odrzucił złożony przez SLD projekt ustawy o związkach partnerskich. Premier Ewa Kopacz uznała, że to zadanie na kolejną kadencję. Ale jej nie doczekała. Tymczasem osoby homoseksualne – i związki, jakie tworzą – mają na świecie różny status prawny, zależny od kultury i obyczajowości danego rejonu, uporu ruchów działających na ich rzecz (oraz tych działających przeciwko nim), często również od dominującego wyznania. Choć niedawny przypadek irlandzki dowodzi, że to ostatnie nie musi stawać na przeszkodzie. Bywa, że akty homoseksualne nie podlegają karze, ale też nie są prawnie w żaden sposób usankcjonowane (to przypadek Polski). W części krajów stosuje się najwyższy wymiar kary. W kilkudziesięciu – małżeństwa jednopłciowe są legalne albo legalne tylko pod pewnymi warunkami. (powiększ mapę) Gdzie małżeństwa jednopłciowe są legalne 29 krajów i regionów świata uznaje małżeństwo za związek dwojga ludzi – niezależnie od ich płci. Są to (w kolejności alfabetycznej): Argentyna – od lipca 2010 r. Małżeństwa osób tej samej płci udało się zalegalizować wbrew wysiłkom Kościołów katolickiego i protestanckiego. Argentyna to pierwszy kraj Ameryki Łacińskiej, który sformalizował homomałżeństwa i zrównał je z małżeństwami osób heteroseksualnych. Austria – Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przyznanie parom jednopłciowym wyłącznie prawa do zawierania związków partnerskich, a nie małżeństw, to przejaw dyskryminacji. Na mocy tego rozstrzygnięcia najpóźniej w 2019 roku osoby tej samej płci będą więc mogły wziąć w Austrii ślub. Australia – od 2017 roku. Belgia – od 2004 r. I pod warunkiem, że partnerzy przebywają na terenie kraju minimum trzy miesiące. Już w 2003 r. prawo uznawało małżeństwa jednopłciowe, jeśli były zawarte w krajach, które na nie zezwalały. Homomałżeństwa mają w Belgii również prawo do adopcji. Brazylia – od 2013 r. Taki werdykt ogłosiła tamtejsza Narodowa Rada Sprawiedliwości, uznając, że nie należy dyskryminować ludzi ze względu na orientację seksualną. Decyzję podjęto jednogłośnie, powołując się na konstytucję z 1998 r., która zasadniczo nikomu nie odmawia prawa do małżeństwa. Dania – od 2012 r. Wysiłki, by zalegalizować małżeństwa jednopłciowe, podejmowano od 2006 r., ale wskutek oporu partii konserwatywnych kolejne projekty odrzucano. Z czasem się udało. Królowa podpisała stosowną umowę w 2012 roku (w tym śluby kościelne). Estonia – od 2014 r. Prawo wejdzie w życie w 2016 r. Finlandia – od 2015 r. Pierwsze małżeństwa homoseksualne będzie można zawrzeć w 2017 roku. Francja – od 2013 r. Ustawa daje też prawo do adopcji. Środowiska przeciwne tym rozwiązaniom głośno i tłumnie ją oprotestowały. Gibraltar – już w 2013 roku sąd najwyższy orzekł, że pary jednopłciowe powinny mieć prawo do adopcji, rok później przegłosowano cywilne związki partnerskie, ale dopiero w październiku 2016 roku parlament przyjął ustawę regulującą kwestię zawiązków małżeńskich osób tej samej płci. Dodajmy tylko, że ponad 80 proc. osób zamieszkujących Gibraltar to katolicy. Grenlandia – w 2015 roku parlament Grenlandii jednogłośnie przegłosował równość małżeńską dla par jednopłciowych, wraz z prawem do adopcji. Hiszpania – od 2005 r. Prawa osób homo- i heteroseksualnych zrównano mimo protestów Kościoła katolickiego. Już w pierwszym roku obowiązywania ustawy związek małżeński zawarło ponad 4 tys. par. Holandia – od 2000 r. To pierwszy kraj, który zalegalizował małżeństwa jednopłciowe. Pierwsze małżeństwo zostało zawarte już rok później. Irlandia – od 2015 r. Cztery lata wcześniej w Irlandii usankcjonowano związki partnerskie. Wbrew oporom Kościoła katolickiego. Islandia – od 2010 r. Żaden z parlamentarzystów nie opowiedział się przeciw homomałżeństwom. Być może też dlatego, że premierem kraju była w tym czasie Jóhanna Sigurðardóttir, otwarcie przyznająca, że jest lesbijką. Zresztą wzięła ślub jako jedna z pierwszych osób w tym rejonie świata. Kanada – od 2005 r. Wcześniej małżeństwa jednopłciowe dopuszczano tylko w niektórych prowincjach. Kolumbia – w 2016 roku Kolumbijski Sąd Konstytucyjny uznał, że jednopłciowe pary mają prawo do zawierania małżeństw. Luksemburg – od 2015 r. parlament przyjął ustawę w czerwcu ubiegłego roku i już zaczęła obowiązywać. Na ślub zdecydował się premier Xavier Bettel, który od pięciu lat pozostawał w związku partnerskim z belgijskim architektem (związki partnerskie usankcjonowano w 2010 r.). Malta – w 2017 roku parlament Malty przegłosował równość małżeńską głosami 66 do 1. Ustawa ma także, według parlamentarzystów, zmodernizować małżeństwo – i umożliwić parom jednopłciowym adopcję dzieci. Przypomnijmy, że katolicka Malta (98 proc. mieszkańców deklaruje się jako katolicy) to pierwszy w Europie kraj, który zakazał terapii reparatywnej. Pary jednopłciowe mogą zawierać związki partnerskie od kwietnia 2014 roku. Niemcy – ustawę wprowadzającą równość małżeńską przegłosowano w czerwcu 2017 roku. Nowe prawo daje gejom i lesbijkom pełne prawa małżeńskie, w tym prawo do adopcji dzieci. Do tej pory te osoby mogły w Niemczech zawierać związki partnerskie i adoptować dziecko partnera. Norwegia – od 2009 r. Ustawa prócz małżeństwa uprawnia do adopcji. A nawet gwarantuje prowizje dla osób, które poddały się sztucznemu zapłodnieniu. Ślubów nie udziela jednak tamtejszy Kościół. Nowa Zelandia – od 2013 r. To pierwszy kraj w rejonie, który zalegalizował małżeństwa osób homoseksualnych. Parlament przyjął ustawę 17 kwietnia, już dwa dni później podpisał ją gubernator generalny. Od 2004 r. osoby homoseksualne mogły też wejść w związek partnerski. Portugalia – od 2010 r. Pary jednopłciowe nie mają prawa do adopcji, ale są uznawane przez sąd na równych zasadach co pary heteroseksualne. Republika Południowej Afryki – od 2006 r. Prawo obowiązuje, ale duchowni mogą odmówić udzielenia stosownego sakramentu. Słowenia – od 2015 r. Ustawa przewiduje również prawo do adopcji. Szwecja – od 2009 r. Osoby homoseksualne mogą zdecydować się na ceremonię cywilną albo kościelną. Ale duchowni mogą takiej ceremonii odmówić. Tajwan – w maju 2017 roku Sąd Konstytucyjny orzekł, że instytucja małżeństwa powinna być dostępna także dla par jednopłciowych. Tajwan stał się pierwszym krajem w Azji, który zdecydował się na tak progresywne zmiany. Politycy mają dwa lata na wprowadzenie zmian. Jeżeli tego nie zrobią – pary jednopłciowe i tak będą mogły rejestrować swoje związki. Urugwaj – od 2013 r. W 2006 r. tamtejszy Sejm przyjął również ustawę o związkach partnerskich. Od 2009 r. pary homoseksualne mogą również adoptować dzieci. Wyspy Owcze – od lipca 2017 roku na maleńkich wyspach (mieszka tam 50 tys. osób) wreszcie można zawierać przegłosowane rok wcześniej małżeństwa jednopłciowe. Dlaczego dopiero po roku? Bo decyzja tamtejszego parlamentu musiała zostać zatwierdzona przez Danię. Dzięki tym zmianom już wszystkie kraje nordyckie możemy uznać za tęczowe. W trzech innych miejscach – Meksyku, Stanach Zjednoczonych oraz Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej – geje i lesbijki mogą zawrzeć związek małżeński, ale ten nie wszędzie jest uznawany. Osoby homoseksualne mogą się legalnie pobrać np. w Meksyku (od 2009 r. – mowa o mieście), ale już inne miasta niekoniecznie to prawo respektują – choć Sąd Najwyższy już w 2010 r. wydał takie dyspozycje. Na poziomie lokalnym o uznanie homomałżeństw walczą pojedyncze pary. Zwykle z sukcesem. Nieco podobnie w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zgodę na zawarcie związku małżeńskiego otrzymali mieszkańcy Wielkiej Brytanii, Walii i Szkocji, homomałżeństw nie aprobuje się zaś w Irlandii Północnej. W Stanach Zjednoczonych osoby homoseksualne mogą zawrzeć związek małżeński w 38 stanach. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego (2013) związki te winien uznawać cały kraj. Gdzie akty homoseksualne uznaje się za nielegalne 66 krajów świata – głównie Afryki – tzw. czynny homoseksualizm uznaje za nielegalny (zob. mapa wyżej). Za podobne akty (np. w Czadzie) grozi nawet 15–20 lat więzienia. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich toczy się zaś dyskusja, czy karze powinni podlegać ci, którzy takim aktom oddają się dobrowolnie, czy tylko sprawcy gwałtu. Choć wypada zaznaczyć, że w ZAE zabrania się w ogóle seksu pozamałżeńskiego. W 12 krajach za akty homoseksualne grozi nawet śmierć. Alfabetycznie: to Afganistan, Arabia Saudyjska, Brunei, Irak, Iran, Jemen, Katar, Mauretania, Nigeria, Pakistan, Somalia oraz Sudan. W Brunei (Azja Południowo-Wschodnia) kara śmierci zacznie obowiązywać w 2016 r. Według badań federacji International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association w części krajów, w których obowiązuje kara śmierci, w rzeczywistości nie jest stosowana. Ma to dotyczyć np. Pakistanu i Afganistanu. Mężczyznom grożą kary wyższe – w najgorszym wypadku śmierć. Kobietom – chłosta (Iran) albo więzienie (w Jemenie – 7 lat). Większość świata – bo aż 100 krajów – akty homoseksualne uznaje za legalne w tym sensie, że nie podlegają żadnej karze. Co prawda w Rosji zdepenalizowano homoseksualizm w 1993 r., ale od 2013 r. Władimir Putin dokłada starań, żeby życie gejom i lesbijkom uprzykrzyć (pozbawiono ich prawa do adopcji w krajach, w których homomałżeństwa są legalne, zakazano też „homopropagandy”). Polskie dyskusje są tymczasem, jak się wydaje, na nieco innym etapie. źródło: ILGA,
Przemilczana tragedia nonkonformisty i codzienne problemy młodzieży. Jako sobotni wykładowcy SHUS rok 2020 rozpoczęli dr hab. Tomasz Sikorski, prof. US oraz dr Paweł Popek. Prof. dr hab. Tomasz Sikorski opowiadał o smutnej i fascynującej historii literata Wojciecha Bąka. Dr Paweł Popek mówił o młodych ludziach, ich problemach i
ŚLUB HUMANISTYCZNY - PORADY I WSKAZÓWKI Ślub to niezwykle ważne wydarzenie. Każda para zakochanych pragnie, aby dzień zaślubin był dniem wyjątkowym i niezapomnianym. Problem pojawia się w momencie, gdy z pewnych powodów ślub kościelny nie wchodzi w grę a wizja ślubu cywilnego, wydaje się być zbyt formalną i mało atrakcyjną opcją. Rozwiązaniem w tym przypadku może okazać się zawarcie ślubu humanistycznego. Co to jest ślub humanistyczny? Kto może go wziąć? Kto go udziela? Zapraszam Cię do dalszej części artykułu, w której poznasz odpowiedzi na wszystkie nurtujące Cię pytania. Ślub humanistyczny - czym właściwie jest?Jeśli kościół nie jest Ci szczególnie bliski, a sam ślub cywilny zdecydowanie Ci nie wystarcza, warto zastanowić się nad ślubem humanistycznym. Jest on doskonałą alternatywą dla ślubu kościelnego. Atmosfera takiej ceremonii może być wspaniałym i niezapomnianym przeżyciem. To jeden z piękniejszych sposobów, by związać się węzłem miłości z Twoją drugą połówką bez udziału odróżnieniu od ślubu kościelnego, ślub humanistyczny może odbyć się niemal wszędzie, gdzie tylko sobie wymarzysz. Co więcej, po odpowiednich procedurach może Ci go udzielić nawet Twój najlepszy przyjaciel. Mimo iż ślub humanistyczny nie niesie za sobą żadnych rozwiązań prawnych, od kilku lat staje się coraz popularniejszy, szczególnie w naszym nadwiślańskim kraju. Ślub humanistyczny różni się od ślubu kościelnego głównie tym, że nie ma w nim sztywno określonych zasad przebiegu ceremonii. Zamiast sztucznej regułki wygłaszanej zazwyczaj w urzędzie lub kościele możecie napisać swoją własną przysięgę, płynąca prosto z ma nic piękniejszego niż szczerość uczuć, jakie możemy okazać drugiej osobie specjalnie spersonalizowaną przysięgą. Możecie również w plan ceremonii wpleść wybrane przez siebie rytuały np. zakładanie obrączek, przewiązanie złączonych dłoni wstęga, zapalenie symbolicznych świec, zaplatanie warkoczy, sypanie ryżem, łamanie się chlebem. Istnieje wiele możliwości, wszystko zależy tylko i wyłącznie od waszej wyobraźni. Kto może wziąć ślub humanistyczny?Ślub humanistyczny może wziąć praktycznie każdy. Najczęściej decydują się na niego ateiści bądź poganie, którzy nie wierzą w Boga, jakiego reprezentuje kościół katolicki, a pragną, by ceremonia nie była zwykłą suchą regułką wypowiedzianą w urzędzie stanu często na ten rodzaj zaślubin decydują się osoby innej orientacji seksualnej. Jak wiadomo, kościół katolicki dość rygorystycznie podchodzi do tradycyjnego modelu "rodziny". Osoby LGBT mogą dodatkowo zdecydować się na podpisanie umowy partnerskiej. Pozwoli im to nabyć część rozwiązań, jakie w świetle polskiego prawa zarezerwowane są wyłącznie dla małżeństw. Kolejną grupę stanowią związki mieszane, gdzie każdy z partnerów pochodzi z innego kraju lub jest innego wyznania. Dla ślubu humanistycznego granice i podziały niemalże nie istnieją. Kto z kolei nie może wziąć ślubu humanistycznego?Mimo iż wcześniej wspomniałem, że ślub humanistyczny może zawrzeć niemal każdy, istnieją pewne wyjątki. Według prawa polskiego, ślubu humanistycznego nie mogą zawrzeć osoby spokrewnione w linii prostej. Ślubu humanistycznego nie mogą także zawrzeć osoby niepełnoletnie. Wyjątkiem są w tym przypadku osoby, które ukończyły 16 rok życia. Jednak zdarza się to niezwykle rzadko i uwarunkowane jest pewnymi aspektami prawnymi. Ślubu humanistycznego nie mogą wziąć również osoby ubezwłasnowolnienie, posiadające choroby umysłowe lub będący w innym związku małżeńskim. Kto może udzielić ślubu humanistycznego?Ślubu humanistycznego udziela celebrant. W Polsce istnieją organizacje specjalizujące się w tego typu uroczystościach. Celebranci współpracujący z tymi instytucjami są doskonałe wykwalifikowani. Pomogą w organizacji ślubu, udzielą rad. Osoby te z reguły posługują się kilkoma językami i są gotowe do podróży nawet w najodleglejsze zakątki z partnerem pochodzącym z innego kraju nie będzie stanowił żadnego problemu. Jest jeszcze jedna możliwość. Ślubu może udzielić Wam wybrana przez was osoba. Może to być najlepszy przyjaciel z dzieciństwa, brat lub siostra. Jedynym warunkiem jest to by wcześniej zarejestrować się w Towarzystwie Humanistycznym. Gdzie można wziąć ślub humanistyczny?Ceremonia ślubu humanistycznego może odbyć się niemal wszędzie. Dla większości wykwalifikowanych celebrantów miejsce nie stanowi żadnego problemu. Zresztą śluby humanistyczne charakteryzują się tym, że odbywają się w dość oryginalnych ślubu na leśnej polanie, w klimacie rustykalnym? A może marzysz o ślubie w górach na najwyższym szczycie, jaki udało Wam się razem zdobyć? Ślub na plaży w klimacie boho również może być świetnym pomysłem. Przyjemna morska bryza, szum fal, zachód słońca, najbliższa rodzina, przyjaciele i ukochana osoba u boku sprawią, że dzień będzie wyjątkowy i niezapomniany. Ile kosztuje ślub humanistyczny? W przypadku tego rodzaju ślubu budżet jest znacznie bardziej elastyczny. Ciężko określić jednoznacznie ile może kosztować ceremonia zawarcia ślubu humanistycznego. Na cenę końcową składa się wiele aspektów. Znaczenie ma to, czy jako celebranta wybierzmy kogoś znajomego, czy może zdecydujemy się na specjalistę. Inne koszty ceremonii pojawią się, gdy zaplanujemy ślub na pobliskiej polanie, inne, jeśli zapragniemy ślubu na jachcie lub ponad chmurami lecąc przypadku ceremonii w Urzędzie Stanu Cywilnego podstawową kwotą będzie 100 zł, a ostateczna cena w przypadku hucznych przyjęć może sięgać nawet kilku - kilkunastu tysięcy złotych. Podsumowując..Jak widać, ślub humanistyczny jest niesamowitą uroczystością. Ceremonia może być niezwykle urokliwa klimatyczna i oryginalna. Swoje słowa i uczucia kierujesz przede wszystkim do ukochanej osoby, z którą pragniesz spędzić resztę życia. Pamiętaj o tym, że to Wasz dzień i to Wasz wybór, na jaki rodzaj ślubu ostatecznie się zdecydujecie. Najważniejsze jest Wasze wspólne swój wymarzony ślub, dajcie się ponieść wyobraźni i cieszcie się niezapomnianym dniem, bo będzie on jedyny w swoim rodzaju. Niech miłość stanowi Wasz motyw przewodni zarówno w dniu zaślubin, jak i w całym życiu. Ślub humanistyczny w skrócie - częste pytania Ślub humanistyczny w porównaniu do klasycznych zaślubin w urzędzie lub kościele, jest ich bardziej nieformalną wersją. Okazuje się optymalnym rozwiązaniem dla coraz większej ilości par w Polsce i na świecie dzięki swoim niewielkim ograniczeniom. Idealnie sprawdza się w przypadku wiązania się ateistów, osób różnych wyznań lub homoseksualistów. Minimalny koszt wacha się w granicach 1000zł. Zawiera się w nim przygotowanie scenariusza ceremonii oraz wyprawienie samego ślubu. Organizacja ślubu humanistycznego będzie odpowiednio droższa, jeśli dodatkowo zlecimy organizatorowi np. oprawienie sali weselnej lub wykupienie innych atrakcji czy dodatków. Ślubu humanistycznego udziela celebrant, czyli osoba wykwalifikowana do udzielenia ceremonii ślubnych. Ślubu takiego może udzielić ktoś z Twoich bliskich. Warunkiem jednak jest przynależność do Towarzystwa Humanistycznego. Humanizm jest nurtem filozoficznym, którego podstawę stanowi dobro i szczęście człowieka, jego swobodny rozwój, a także racjonalne myślenie. Humanizm odrzuca egoizm. Według filozofii humanizmu wszyscy ludzie są sobie równi i powinni dbać o porządek na ziemi bez zaburzania naturalnego ekosystemu. Moralność każdego człowieka powinna wynikać z jego postawy życiowej, niekoniecznie angażując w to w jakikolwiek sposób Boga. Świecki humanizm wręcz odrzuca rozpatrywanie etyki poprzez pryzmat boski. Propaguje racjonalne myślenie. Stawia człowieka na pierwszym miejscu. Biorąc ślub humanistyczny, nie ślubujesz przed Bogiem. Ślubujesz przede wszystkim drugiej osobie, z którą pragniesz spędzić resztę życia, biorąc za to pełną odpowiedzialność moralną.